Ζωγραφίζοντας για τα παιδιά που τραγουδάνε

Με ιδιαίτερη χαρά δημιούργησα μια εικαστική παρέμβαση με τους κορυφαίους συνθέτες μας Μ. Θεοδωράκη και Μ. Χατζηδάκη σε ακρυλικό σε καμβά στον χώρο του Ζαννείου Ιδρύματος. 

Στο αμφιθέατρο του ιδρύματος, η παιδική χορωδία της Έλενας Ζαννή, έδωσε μια εξαιρετική μουσική βραδιά, αφιερωμένη στους δύο μεγάλους συνθέτες μας.

Μια ζωγραφιά για την ονοματοδοσία του Γυμνασίου Αμπελακίων στην Σαλαμίνα

 Με την ευκαιρία της τελετής ονοματοδοσίας του Γυμνασίου Αμπελακίων στη Σαλαμίνα, σε Θεμιστοκλής, ζωγράφισα και προσέφερα στον Διευθυντή του μία σύγχρονη εικαστική απεικόνιση του μεγάλου Στρατηγού Θεμιστοκλή του ήρωα της ναυμαχίας της Σαλαμίνας.

Το έργο είναι 50χ70 (ακρυλικό σε καρτολίνα).

Ομαδική έκθεση Unesco: Ορατό και Αόρατο

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετείχα στην διεθνή ομαδική έκθεση "Ορατό και Αόρατο" στο Ίδρυμα Εικαστικών Σεχνών  Σσιχριτζή στην Κηφισιά, που διοργάνωσε  ο Όμιλος για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος ανοίγοντας τον εικαστικό του κύκλο για το έτος 2025,

 Η έκθεση πραγματοποιήθηκε από τις 31 Μάιου έως και τις 14 Ιουνίου 2025  με τη συμμετοχή    43 εικαστικών από την Ελλάδα και το εξωτερικό με 61 έργα μικρών, μεσαίων και μεγάλων διαστάσεων.

Στο σημείωμα της, στον εικαστικό κατάλογο της έκθεσης, η  Νίνα Διακοβασίλη, Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος, σημειώνει:" τα  έργα της έκθεσης  συνθέτουν έναν ενδιαφέροντα κόσμο και προκαλούν μια δημιουργική «συνομιλία» ανάμεσα στις διαφορετικές τεχνοτροπίες και θεματολογίες των καλλιτεχνών, με κοινή αφετηρία την ανάγκη τους να εκφράσουν και να επικοινωνήσουν στον θεατή και επισκέπτη τον Ορατό και υπαρκτό κόσμο μας με τη δική τους οπτική σε αυτά που βλέπουν τα μάτια, μα και το Αόρατο, δηλαδή όλα εκείνα τα θαυμαστά που «βλέπει» μονάχα η ψυχή μας."

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 50χ35 σε χαρτόνι και τα υλικά είναι ακρυλικό και μελάνι. 

Περιπλανώμενοι στο Ορατό

                                                                 Αόρατες μορφές στο επέκεινα

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ η σιωπή της φύσης

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετέχω στην ομαδική έκθεση "ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ 4 Η σιωπή της Φύσης" στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα) και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση πραγματοποιήθηκε από τις 5 ως τις14 Ιουνίου 2025.

Η έκθεση διερευνά τη μεταμόρφωση της σχέσης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον μέσα από το πρίσμα της απώλειας, της ανθεκτικότητας και της ελπίδας, αναδεικνύοντας τον ρόλο της τέχνης ως φορέα μνήμης και αφύπνισης σε μια εποχή οικολογικής κρίσης.

Στο επιμελητικό κείμενο, ο Πάρης Καπράλος σημειώνει :

Τι σημαίνει να μεγαλώνεις στην Ελλάδα δίπλα σε βουνά, ελιές και θάλασσα; Για έναν έφηβο της δεκαετίας του 1990, σήμαινε ανεξαρτησία, παιχνίδι, άγγιγμα της φύσης χωρίς φόβο. Για ένα παιδί σήμερα, όμως, η απάντηση είναι διαφορετική: σημαίνει καύσωνες που επιβάλλουν περιορισμούς, δάση

που έγιναν στάχτη, παραλίες γεμάτες πλαστικά, μέδουσες και επικίνδυνα είδη θαλάσσιας ζωής που μετανάστευσαν στη Μεσόγειο εξαιτίας της βίαιης κλιματικής αλλαγής. Η έννοια της «ανθεκτικότητας» δεν αποτελεί πια θεωρία αλλά καθημερινή συνθήκη. Η αθωότητα που γνωρίσαμε δεν είναι πλέον αυτονόητη. Τα παιδιά που μεγαλώνουν στην Ελλάδα του 2025 διαμορφώνουν τις εμπειρίες τους σε ένα περιβάλλον που δεν θεωρείται πια δεδομένο, αλλά εύθραυστο και ασταθές. Το κλίμα δεν είναι μόνο θέμα δελτίου καιρού· συχνά είναι ζήτημα επιβίωσης. Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο, αλλά ένας καθρέφτης των αλλαγών που υφίσταται ο κόσμος και μαζί του η παιδική ηλικία. Αν αυτή η μέρα έχει αξία, είναι γιατί μας καλεί να αναλογιστούμε τι μέλλον προσφέρουμε στα παιδιά — όχι με ενοχές, αλλά με ευθύνη. Να προστατεύσουμε ό,τι απέμεινε και να ξαναχτίσουμε ό,τι χάθηκε. Γιατί η φύση δεν είναι πια αυτονόητη· και αν θέλουμε να υπάρχει και αύριο, πρέπει να δράσουμε σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος του εικαστικού καλλιτέχνη δεν είναι να αποτυπώσει απλώς την πραγματικότητα, αλλά να εκφράσει τη σιωπή της, να αφυπνίσει τη συλλογική συνείδηση και να ανοίξει διαλόγους εκεί όπου κυριαρχεί η σιωπή ή η απώλεια. Η τέχνη σήμερα καλείται να λειτουργήσει ως πράξη μνήμης, ευθύνης και φαντασίας.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 50χ70 σε χαρτόνι και τα υλικά είναι ακρυλικό και μελάνι.

 Το δυστοπικό μας αύριο

                                                                                Η μάχη για την κανονικότητα

 

Ομαδική έκθεση “Αόρατες Ελπίδες”

 

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετείχα στην ομαδική έκθεση “Αόρατες Ελπίδες” στο χώρο τέχνης Alma Mater (Εμμανουήλ Μπενάκη 62, Εξάρχεια και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση πραγματοποιήθηκε από τις 23 Μάϊου ως τις 1 Ιουνίου 2025.

Ο Επιμελητής Τέχνης Πάρης Καπράλος σε συνεργασία με το Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης και εικαστικούς καλλιτέχνες, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα για τα Εξαφανισμένα Παιδιά (25η Μαΐου) παρουσιάζει την έκθεση που διερευνά το φαινόμενο της εξαφάνισης παιδιών στην Ευρώπη, φωτίζοντας τις πολλαπλές αιτίες και τις τραγικές συνέπειες που το συνοδεύουν, αναδεικνύοντας τη σκληρή πραγματικότητα των αόρατων ανηλίκων και καλώντας σε συλλογική ευαισθητοποίηση και δράση για την προστασία της παιδικής ζωής και αξιοπρέπειας.

Σημειώνεται στο επιμελητικό κείμενο: “Λέγεται πως τα παιδιά είναι η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο. Είναι εκείνα που θα διαμορφώσουν το αύριο, με τις αξίες, τις επιλογές και τις πράξεις τους. Η 25η Μαΐου είναι αφιερωμένη στα παιδιά που εξαφανίζονται και σε εκείνα που παραμένουν αόρατα για την κοινωνία. Η Παγκόσμια Ημέρα των Εξαφανισμένων Παιδιών δεν είναι απλώς μια υπενθύμιση, αλλά μια έκκληση για δράση. Τα παιδιά εξαφανίζονται για πολλούς λόγους. Οικογενειακές διαφορές, φυγή από ενδοοικογενειακή βία, διαδικτυακή παραπλάνηση, εγκληματικά κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων – οι κίνδυνοι είναι παντού. Οι απαγωγές από αγνώστους είναι λιγότερες αλλά εξαιρετικά ανησυχητικές, καθώς συνδέονται με εκμετάλλευση και βία, ενώ ψυχικές διαταραχές ή νευροαναπτυξιακά προβλήματα κάνουν κάποιους ανηλίκους πιο ευάλωτους. Συγκλονιστική είναι η κατάσταση των ασυνόδευτων ανηλίκων που φτάνουν στην Ευρώπη χωρίς χαρτιά, προσπαθώντας να γλιτώσουν από πολέμους και ακραία φτώχεια. Χιλιάδες εξαφανίζονται κάθε χρόνο, με πολλά να πέφτουν θύματα διακινητών. Η Europol έχει επιβεβαιώσει περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, καταναγκαστικής εργασίας και εμπορίας οργάνων. Χωρίς νομική προστασία, παραμένουν αόρατα στα σύνορα, στις δομές φιλοξενίας, ακόμα και στους δρόμους των μεγάλων πόλεων. Η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας είναι ζωτικής σημασίας. Κάθε χαμένο παιδί είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους: είναι μια ελπίδα λιγότερη για το μέλλον του κόσμου”.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 35χ50 σε χαρτόνι και τα υλικά είναι ακρυλικό.

Απώλεια

Απουσία

Ομαδική εικαστική έκθεση "Άνοιξη"

 Με δύο  εικαστικά μου έργα συμμετείχα στην ομαδική έκθεση  “Χρώμα σε νερό 11 | Άνοιξη” στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα) και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση διήρκησε τις 8 Μάιου  μέχρι και τις 17 Μάιου. 

Η έκθεση,  διερευνά τη σχέση του ανθρώπου με το τοπίο μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, είναι η 11η διοργάνωση της σειράς εκθέσεων “Χρώμα σε νερό” που έχουν ως στόχο την ανάδειξη της σύγχρονης υδατογραφίας στην Ελλάδα.

Στο επιμελητικό κείμενο, ο Πάρης Καπράλος σημειώνει : “Η ακουαρέλα, ή αλλιώς υδατογραφία, γνώρισε την απόλυτη άνθισή της τον 19ο αιώνα, τότε που οι καλλιτέχνες ανακάλυπταν ξανά τη μαγεία του φυσικού τοπίου. Με την άφιξη του Ρομαντισμού, η τέχνη δεν περιοριζόταν σε ακαδημαϊκές απεικονίσεις· η φύση έγινε πρωταγωνίστρια! Οι ζωγράφοι, εμπνευσμένοι από την αλλαγή των εποχών, απαθανάτιζαν τοπία που έσφυζαν από φως και χρώμα. Η άνοιξη, με τις ροζ ανθισμένες κερασιές, τα πράσινα λιβάδια και τα κρυστάλλινα ρυάκια, ήταν ένα αγαπημένο θέμα. Τα ημιδιαφανή χρώματα της ακουαρέλας έδιναν ζωή σε αυτές τις εικόνες, μεταφέροντας την αίσθηση της φρεσκάδας και της αναγέννησης. Καλλιτέχνες όπως ο Τέρνερ και ο Κόνσταμπλ αποτύπωσαν μοναδικά την ατμόσφαιρα της εποχής. Ακόμα και σήμερα, η ακουαρέλα παραμένει συνώνυμη με την άνοιξη. Είναι η τέλεια τεχνική για να αποδώσει κανείς την αέρινη, εφήμερη ομορφιά της φύσης, θυμίζοντάς μας ότι κάθε στιγμή είναι ένα μικρό έργο τέχνης!“.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 35χ50 σε χαρτί και τα υλικά είναι μελάνι, νερό, κρασί, καφές.

  

                                                                           Αναγέννηση

                                                                              Μετακένωση

Η καλλιτεχνική δήλωση της συμμετοχής μου στην έκθεση:

 Η άνοιξη των χρωμάτων και της ελπίδας. Ανθοσχήματα και χρωματιστά τραγούδια. Μια αέναη αναγέννηση με τις γραμμές να ανακατεύονται με προορισμό αποκλειστικά την μυρωδιά και τις οπτασίες των χρωμάτων.  Η άνοιξη  απολαμβάνεται δεν την ζεις, δεν πρέπει να τη ζεις απλά. Η άνοιξη ξεφεύγει από το να είναι απλά μια εποχή. Είναι αφετηρία για να αναγεννηθείς μετά την συγκλονιστική νίκη εναντίον του χειμερινού δυνάστη. Η άνοιξη της ζωής μας, απλά....

2η ατομική έκθεση PIROMANIA

H δεύτερη προσωπική μου εικαστική έκθεση για την εγκληματική χρήση της φωτιάς στον μυθολογικό και ιστορικό χρόνο. Με ζωγραφική, istallations, videoart, διατρέχεται ο χρόνος από τον μυθολογικό Ήφαιστο και Προμηθέα, περνά στην ιερή Αποκάλυψη και την Ιερή Εξέταση, καταλήγοντας σε εγκληματικές μορφές - εμπρηστές. H έκθεση πραγματοποιήθηκε στον χώρο τέχνης Αγκάθι-Καρτάλος, στην Αθήνα, από τις 8 έως τις 18 Μαρτίου 2025 

Την επιμέλεια των κειμένων της έκθεσης-τεκμηρίωση είχε η Μαρίζα Φουντοπούλου, Καθηγήτρια Φιλοσοφικής ΕΚΠΑ,Video art Παναγιώτης Κοτρίδης. Την υποστήριξη της έκθεσης είχε ο Νίκος Διαμαντής- ΑΛΕΞΙΠΥΡΟ Πυρασφάλεια-Πολιτική Προστασία

Η επιμελήτρια της έκθεσης, μεταξύ των άλλων σημειώνει: "Αυτή η εγκληματική χρήση της φωτιάς, η PIROMANIA ανθρώπων που έψαξαν με λάθος τρόπο να φωτίσουν τα σκοτάδια των ψυχών τους, και καταγράφηκαν ως εμπρηστές, αποτελεί την πηγή έμπνευσης της ατομικής εικαστικής έκθεσης του Γιάννη Σταμούλη, που αποφασίζει να δώσει τον λόγο στην Τέχνη για να αποτυπώσει εκείνη, για λογαριασμό του, όσα καταγράφουν για την καταστροφική, εγκληματική χρήση της φωτιάς τα αρχαία κείμενα, οι μύθοι, οι προφορικές παραδόσεις, η Ιστορία, η Θρησκεία, η Ψυχολογία, οι τραυματικές κοινωνικές εμπειρίες, οι ανθρώπινες μαρτυρίες και, κυρίως, όσα ο ίδιος, μετά από τρεις δεκαετίες μάχης με τη φωτιά διερχόμενος όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας του Πυροσβεστικού Σώματος μέχρι και τη θέση του Αντιστρατήγου/Υπαρχηγού, είδε, ένιωσε, βίωσε, διαχειρίστηκε, επίλυσε, κατανόησε, πέτυχε, διέσωσε, κρατά και θα κρατά για πάντα μέσα του… Η έκθεση με τίτλο PIROMANIA περιλαμβάνει πολυθεματικό σύνολο έργων μεικτών τεχνικών. Αποτελείται από 40 πίνακες ζωγραφικής, οι οποίοι απεικονίζουν με τη χρήση ακρυλικών και με εκείνη την ιδιαίτερη και αναγνωρίσιμη διαχείριση των χρωμάτων εκ μέρους του καλλιτέχνη, μορφές, μυθολογικές και ιστορικές, οι οποίες εμπλέκονται στην εγκληματική χρήση της φωτιάς, 4 installations, οι οποίες δραματοποιούν, με πρωτότυπη σύλληψη του καλλιτέχνη, εγκληματικές δράσεις φωτιάς και σωστικές αντιδράσεις, με τη χρήση υφάσματος, ξύλου, γυαλιού, πλαστικού, μετάλλου, διαφανειών και 1 video art σχετικού περιεχομένου."

Στην εικαστική δήλωσή μου για την έκθεση σημειώνω:

"Μορφές που χρησιμοποίησαν την καταστροφική φύση της φωτιάς.

Η ανεξέλεγκτη μανία των φλογών που χορεύουν ανεξέλεγκτα πάνω από τις στάχτες, φώτισαν τα εγκληματικά πρόσωπα τους.

Από τον Ηρόστρατο που θέλησε μέσω του εμπρησμού να διατηρήσει το όνομά του στην ιστορία, μέχρι τους «ανώνυμους» εμπρηστές της διπλανής πόρτας, που καίνε από εγκληματική αμέλεια ή πρόθεση τον εθνικό δασικό πλούτο κάθε καλοκαίρι.

Και στον αντίποδα οι Πυρομαχητές -Πυροσβέστες που βάζουν πολλές φορές το κορμί τους ασπίδα στις καταστρεπτικές φλόγες."

Ομαδική Έκθεση “Mater Mundi"

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετείχα στην ομαδική έκθεση “Mater Mundi” στο χώρο τέχνης Alma Mater (Εμμανουήλ Μπενάκη 62, Εξάρχεια και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση πραγματοποιήθηκε από τις 27 Φεβρουαρίου  ως τις 9 Μαρτίου  2025.

Η έκθεση  διερευνά τη διαχρονική της παρουσία της γυναικείας συμβολής, της ισότητας και της συλλογικής ευθύνης για τη πρόοδο και ολοκλήρωση του Πολιτισμού.

Όπως σημειώνει ο  επιμελητής Τέχνης Πάρης Καπράλος η φράση “Mater Mundi” (Μητέρα του Κόσμου) έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορα πλαίσια στην ιστορία, με ιδιαίτερη έμφαση στον θρησκευτικό, φιλοσοφικό και καλλιτεχνικό λόγο. Στον μυστικισμό, ο Γάλλος λόγιος Guillaume Postel (1510–1581) χρησιμοποίησε τη φράση για να περιγράψει μια θεϊκή, μυστικιστική φιγούρα που συνδέεται με την ιδέα της Νέας Εύας. Στη θρησκευτική εικονογραφία, η Παναγία παρουσιάζεται ως “Mater Mundi”, δηλώνοντας τον ρόλο της ως Μητέρας όλων των ανθρώπων. Ο Οβίδιος και άλλοι ρωμαίοι ποιητές δεν χρησιμοποιούν τη φράση άμεσα, αλλά η έννοια απηχείται έμμεσα στα έργα τους που αναφέρονται σε κοσμικές και θεϊκές μητέρες. Στον συμβολισμό της Αναγέννησης και του Μεσαίωνα, η Mater Mundi χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ενσάρκωση της φροντίδας, της ζωής και της αγάπης. Ωστόσο, στη σύγχρονη εποχή, η φράση “Mater Mundi” επανανοηματοδοτείται ως υπενθύμιση της πολύπλευρης ανθρώπινης υπόστασης της γυναίκας. Η γυναίκα-μητέρα, παράλληλα με τον ρόλο της το Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης και εικαστικούς καλλιτέχνες, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα για τα Εξαφανισμένα Παιδιά (25η Μαΐου) παρουσιάζει την έκθεση που διερευνά το φαινόμενο της εξαφάνισης παιδιών στην Ευρώπη, φωτίζοντας τις πολλαπλές αιτίες και τις τραγικές συνέπειες που το συνοδεύουν, αναδεικνύοντας τη σκληρή πραγματικότητα των αόρατων ανηλίκων και καλώντας σε συλλογική ευαισθητοποίηση και δράση για την προστασία της παιδικής ζωής και αξιοπρέπειας.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 35χ50 σε χαρτί και τα υλικά είναι ακρυλικό και απόσταγμα καφέ.

Mater Aeterna

    Feminae Symbolum

H καλλιτεχνική δήλωση  μου για την έκθεση

Συμμετοχή στην ομαδική έκθεση "Ετεροτοπία"

Με δύο έργα συμμετείχα στα τέλη Δεκεμβρίου του 2024 στην ομαδική έκθεση με το όνομα "Ετεροτοπία" που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με 24 ζωγράφους στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα) σε συνεργασία με την ARTgrID.

Η έκθεση, που διερευνά τη σχέση του ανθρώπου με το τοπίο μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, είναι η 10η διοργάνωση της σειράς εκθέσεων “Χρώμα σε νερό” που έχουν ως στόχο την ανάδειξη της σύγχρονης υδατογραφίας στην Ελλάδα.

Στο κείμενο τεκμηρίωσης, ο επιμελητής τέχνης Πάρης Καπράλος σημειώνει: “Η ζωγραφική γενικότερα και η υδατογραφία ειδικότερα έχει συμβάλλει τους τελευταίους δύο αιώνες στην ανατροφοδότηση της αναζήτησης του ιδανικού μεταξύ του φυσικού και αστικού τοπίου. Ο Michel Foucault, με τη θεωρία του για την “Ετεροτοπία” (Heterotopia), επίσης προσέγγισε την έννοια του χώρου, εισάγοντας την ιδέα ότι ορισμένοι χώροι, όπως οι πόλεις, λειτουργούν ως “άλλοι” χώροι μέσα στην κοινωνία, χώροι όπου οι κοινωνικές κανονικότητες ανατρέπονται ή εκφράζονται με διαφορετικούς τρόπους. Οι πόλεις ως ετεροτοπίες αποτελούν χώρους όπου οι κοινωνικές σχέσεις μπορούν να αναθεωρηθούν ή να αναδιαμορφωθούν, αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα της αστικής ζωής. Μία από τις πλέον γνωστές θεωρίες που σχετίζεται με την επίδραση του φυσικού περιβάλλοντος στην ψυχική υγεία είναι η θεωρία της Βιοφιλίας (Biophilia Hypothesis), που εισήγαγε ο Edward O. Wilson το 1984, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι έχουν μια έμφυτη τάση να συνδέονται με τη φύση και τα ζωντανά συστήματα. Η έλλειψη επαφής με το φυσικό περιβάλλον μπορεί να οδηγήσει σε ψυχολογικά προβλήματα, όπως άγχος και κατάθλιψη, ενώ η έκθεση σε φυσικά τοπία μπορεί να έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Επιπλέον, η θεωρία της “Αποκατάστασης Προσοχής” (Attention Restoration Theory – ART) που αναπτύχθηκε από τους Rachel και Stephen Kaplan τη δεκαετία του 1980, υποστηρίζει ότι το φυσικό περιβάλλον βοηθά στην αποκατάσταση της εξαντλημένης προσοχής, προσφέροντας ευκαιρίες για αβίαστη συγκέντρωση και ανανέωση της ψυχικής ενέργειας. Αυτή η θεωρία έχει εφαρμοστεί ευρέως στη μελέτη της σχέσης ανθρώπου-φύσης και υπογραμμίζει την ψυχολογική αξία του φυσικού τοπίου στην καθημερινή ζωή“.

Το πρώτο μου έργο που εκτέθηκε έχει τίτλο "Trapped in the urban fabric", ακουαρέλα και απόσταγμα καφέ σε χαρτί, 40Χ30 εκατοστά, 2024.

Το δεύτερο μου έργο που εκτέθηκε έχει τίτλο "One with mother nature", ακουαρέλα και απόσταγμα καφέ σε χαρτί, 40Χ30 εκατοστά, 2024. 

Η πρώτη ατομική έκθεση του Γιάννη Σταμούλη

Η Πρώτη Ατομική Έκθεση του Γιάννη Σταμούλη στην THE PROJECT GALLERY στο κέντρο της Αθήνας στο Μοναστηράκι, στην οδό Νορμανού 3, από την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2024 ως και τις 8 Ιανουαρίου 2025.

Η Τέχνη ανακαλύπτει νέες πηγές έμπνευσης, η Τέχνη συνθέτει το χθες με το σήμερα, η Τέχνη δεν δημιουργεί απλώς αλλά αποτελεί περιβάλλον δημιουργικής έκφρασης.

Με κεντρικούς πρωταγωνιστές τους γνωστούς από την παράδοσή μας Καλικάντζαρους, η Έκθεση, αφιέρωμα σε αυτούς, με τίτλο «Καλικαντζάρων εμφάνιση», ξεκινά από τη λαογραφική παρουσίαση/απεικόνισή τους, η οποία διαφοροποιείται από περιοχή σε περιοχή και από εποχή σε εποχή, προχωρά με την παρουσίαση/απεικόνιση των περισσότερο γνωστών Καλικάντζαρων, των χαρακτηριστικών και των ιδιοτήτων τους, οπτικοποιεί, μέσω της εγκατάστασης, τη δράση των Καλικάντζαρων, αναδεικνύει…μη Έλληνες Καλικάντζαρους. 

Η έκθεση συνεχίζει την οπτικοποίηση του παραμυθιού «Καλικαντζαρομπερδέματα» και μετατρέπει το λόγο σε εικόνα και πλαισιώνει τους πρωταγωνιστές με το φανταστικό πνεύμα των γιορτών! 

Η Τέχνη σε πλήρη οργασμό!

Η Έκθεση, αφιέρωμα στους Καλικάντζαρους, αποτελεί μία δυναμική σύνθεση εικαστικού έργου, το οποίο περιλαμβάνει καλλιτεχνικά δημιουργήματα ακρυλικά σε χαρτί και καμβά,

ακρυλικά σε διαμορφωμένο ξύλο, ακρυλικά σε ζελατίνη και, μέσω της τεχνικής της εγκατάστασης, ζωντανεύει το έργο και προβάλλει την άποψη του καλλιτέχνη για τη δραματοποίηση της έμπνευσής του.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

Η Έκθεση αποτελεί ένα απτό παράδειγμα ανάδειξης της διαθεματικής και πλουραλιστικής φυσιογνωμίας της Τέχνης. 

Ένα θέμα λαογραφικό εμπνέει τον καλλιτέχνη, οι Καλικάντζαροι «ζωντανεύουν» μέσα από ποικίλα υλικά και διαφοροποιημένες τεχνικές, το χθες συναντά το σήμερα σε ένα πεδίο σύντηξης χρονικών οριζόντων και επικαιροποίησης της παράδοσης, ο  λόγος υποστηρίζει την εικόνα, η εικόνα αναπαριστά τη φαντασία και η νοητή μετακίνηση από το παρελθόν