ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ “Χρώμα σε νερό 12 - “Φθινόπωρο: χρώματα της γης”

 Με δύο  εικαστικά μου έργα, συμμετέχω στην ομαδική έκθεση “Φθινόπωρο: χρώματα της γης" στο χώρο Chili Art Gallery.

Στο επιμελητικό σημείωμα, ο κ. Καπράλος γράφει: “...Τα χρώματα της γης και του φθινοπώρου στην υδατογραφία αποτελούν διαχρονική πηγή έμπνευσης για τους ζωγράφους, καθώς συνδυάζουν την αίσθηση της μεταβολής με την υλική υφή της φύσης. Ιστορικά, καλλιτέχνες όπως ο William Turner και ο John Constable ανέδειξαν την αυτονομία της τεχνικής, οι αποχρώσεις της γης —Yellow Ochre, Raw Sienna, Burnt Umber— αποτέλεσαν θεμέλιο για την απόδοση της εποχικής ατμόσφαιρας. Στην παλέτα του φθινοπώρου, οι ζεστοί καστανοκίτρινοι τόνοι και τα βαθιά κόκκινα (Venetian Red, Burnt Sienna) συνδιαλέγονται με τους ψυχρούς γκριζομπλέ ουρανούς (Payne’s Grey, Indigo) και τις απαλά μωβ σκιές (Cobalt Violet, Ultramarine Violet), δημιουργώντας μια χρωματική ένταση που δεν επαναλαμβάνεται σε καμία άλλη εποχή του χρόνου. Ιστορικά, η φθινοπωρινή παλέτα συνδέθηκε με την αγροτική θεματολογία και τη ρομαντική απεικόνιση της φύσης. 

Ιωάννης Σταμούλης, Στα ανοικτά του χρώματος,
 ακουαρέλα,
καφές, μελάνι,
μαρκαδόροι,
 50Χ70 εκατοστά, 2025

Στην κινεζική και ιαπωνική υδατογραφία, οι ζεστές και γήινες αποχρώσεις ισορροπούσαν με τον αρνητικό χώρο, υποδηλώνοντας όχι μόνο την ύλη αλλά και το πέρασμα του χρόνου. Στη δυτική παράδοση, ιδίως μετά τον Ιμπρεσιονισμό, η υδατογραφία τόλμησε περισσότερες καθαρές και κορεσμένες χρωματικές επιλογές, χωρίς όμως να εγκαταλείψει την κλασική αρμονία των γήινων τόνων. Σήμερα, οι ίδιες αυτές αποχρώσεις εξακολουθούν να γοητεύουν τους σύγχρονους ζωγράφους υδατογραφίας, ανεξαρτήτως σχολής ή ύφους. Η ατμοσφαιρικότητα του φθινοπώρου, με τις μεταβαλλόμενες φωτεινότητες και την πλούσια παλέτα των φύλλων, προσφέρει ανεξάντλητες δυνατότητες για πειραματισμό τόσο σε ρεαλιστικές όσο και σε αφαιρετικές προσεγγίσεις. Πολλοί καλλιτέχνες ενσωματώνουν τις γήινες αυτές χρωστικές σε σύγχρονα έργα μικτής τεχνικής, ενώ άλλοι τις χρησιμοποιούν με μινιμαλιστική οικονομία, αποδεικνύοντας ότι το φθινόπωρο παραμένει ένα θέμα με βαθιά συναισθηματική και εικαστική δύναμη ακόμη και στην εποχή της ψηφιακής εικόνας”.

Ιωάννης Σταμούλης, Τα φύλλα που φύγαν,
 ακουαρέλα, καφές, μελάνι, μαρκαδόροι, 50Χ70 εκατοστά, 2025

Και τα δύο έργα μου είναι με ακουαρέλα, καφέ, μελάνι, μαρκαδόρους σε καρτολίνα.

Η έκθεση που γίνεται στην στη Chili Art Gallery, Δημοφώντος 13-15 στην Αθήνα, διαρκεί από Πέμπτη 16 Οκτωβρίου έως και 25 Οκτωβρίου 2025

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ "ΤΡΑΥΜΑΤΑ: Το πιο βαθύ σου τραύμα"

Με ένα εικαστικό μου έργο, με τον τίτλο ΑΛΓΩΔΙΕΣ (ακρυλικό σε καμβά), συμμετέχω στην ομαδική έκθεση "ΤΡΑΥΜΑΤΑ: Το πιο βαθύ σου τραύμα" στο χώρο τέχνης ArteVisione gallery Πηλίου 5, Πλατεία Κολιάτσου, Αθήνα.

Στην έκθεση οι εικαστικοί που συμμετέχουν προσπαθούν να αποδώσουν με το χρωστήρα και τα χρώματά τους την αποτύπωση των τραυμάτων στον άνθρωπο.

Τραύματα με πληγές φανερές ή όχι, τραύματα στο κορμί ή στην ψυχή, τα αποτελέσματα της κοινωνίας του τραύματος και της διακινδύνευσης

Οι εκφράσεις αποδίδουν τον πόνο, την αγωνία, την θλίψη την μοναξιά για τις απώλειες, τις ήττες, αλλά και την ανασύνταξη για να προχωρήσουμε στην επόμενη σελίδα της αποκατάστασης. Και στην πιο δύσκολη στιγμή, άλλωστε παραμένει το παράθυρο της ελπίδας για την ανάταξη, για την συνέχιση σε καλύτερο δρόμο.

Η επιμελήτρια της έκθεσης Νικολένα Καλαϊτζάκη- Ζούνη σημειώνει: «Σύμφωνα με τον πατέρα της Ψυχανάλυσης, Sigmund Freud, ως ΤΡΑΥΜΑ ορίζεται: “η

εμπειρία ενός συμβάντος που καθιστά τον άνθρωπο συγκλονισμένο και αβοήθητο” πλήττοντας συθέμελα τον ψυχισμό του. Γνωρίζουμε πως ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός ατόμου “απρόοπτα”. Υπάρχει όμως και η περίπτωση του τραύματος που γεννάται και εξελίσσεται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου - όπως για παράδειγμα τα τραύματα που συνδέονται με την παιδική ηλικία -.

Οι παράγοντες που καθορίζουν τον βαθμό της τραυματικής εμπειρίας του ατόμου εμπίπτουν σε τρεις κατηγορίες: (α) αφενός εξετάζεται ο παράγοντας “άτομο” και η ικανότητα διαχείρισης από μεριάς του της τραυματικής εμπειρίας με βάση: την ηλικία, την προσωπικότητα, την ψυχική του ανθεκτικότητα, την ευαλωτότητα και τα γενικότερα μοναδικά χαρακτηριστικά που διέπουν το “άτομο” ως “ύπαρξη” σε συνδυασμό με την φάση ζωής του, (β) αφετέρου αξιολογείται: η ίδια η φύση του τραυματικού συμβάντος, η χρονική του διάρκεια και η πιθανή επαναληπτικότητα του καθώς και (γ) η αντίδραση και η υποστήριξη που λαμβάνει το άτομο από το περιβάλλον του σε σχέση με την αντιμετώπιση του τραυματικού γεγονότος που βιώνει.

Όλες αυτές οι παράμετροι που αναφέρονται ανωτέρω λειτουργούν: είτε βοηθητικά προς το άτομο παρακινώντας το να επουλώσει σιγά σιγά τις πληγές του και να καταφέρει να θεραπευτεί, είτε ενισχύουν ακόμα περισσότερο το τραυματικό βίωμα του. Σε κάθε περίπτωση, η εμπειρία του τραύματος για το κάθε άτομο συνιστά μια πολύπλευρη και καθαρά προσωπική υπόθεση που απαιτεί ειδικό χειρισμό, από το ίδιο το άτομο που το βιώνει, αλλά και από το περιβάλλον του, καθώς και από τους ειδικούς ψυχικής υγείας, των οποίων η παρέμβαση κρίνεται, σε πολλές περιπτώσεις, καταλυτική, αναγκαία και εξαιρετικά ωφέλιμη».

Η έκθεση θα διαρκέσει από 3 Οκτωβρίου μέχρι και τις 17 Οκτωβρίου 2025
(Τρίτη - Πέμπτη - Παρασκευή: 4 μ.μ. - 8 μ.μ. Τετάρτη & Σάββατο: 11 π.μ. - 3 μ.μ.)

Κώστας Καρυωτάκης

 Τέτοια μέρα τερματίζει το νήμα του, ο αγαπημένος μελαγχολικός ποιητής Κ. Καρυωτάκης...γράφει στο σημείωμα: "Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. " (ακρυλικό σε χαρτί)

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ "Το καλοκαίρι"

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετέχω στην ομαδική έκθεση "Το καλοκαίρι" στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα) και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ( κατόπιν συνεννόησης (με ραντεβού) στα τηλέφωνα 210-7292564, 6936755550.)
Η έκθεση "Καλοκαίρι": η λέξη που χωράει μέσα της παιδικές αναμνήσεις, ώρες ατέλειωτης ανεμελιάς, θαλασσινές μυρωδιές και ζεστά απογεύματα που μοιάζουν να διαρκούν για πάντα. Οι καλοκαιρινές διακοπές δεν είναι απλώς μία «παύση» από την καθημερινότητα. Είναι μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη – ένα απαραίτητο αντίδοτο στον ρυθμό της σύγχρονης ζωής. Ίσως γιατί εκείνες οι πρώτες παιδικές διακοπές μάς χάρισαν κάτι ανεξίτηλο: την εμπειρία της ελευθερίας και της ανακάλυψης.

Στο επιμελητικό κείμενο, ο Πάρης Καπράλος σημειώνει :

 Οι καλοκαιρινές διακοπές δεν είναι απλώς μία «παύση» από την καθημερινότητα. Είναι μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη – ένα απαραίτητο αντίδοτο στον ρυθμό της σύγχρονης ζωής. Ίσως γιατί εκείνες οι πρώτες παιδικές διακοπές μάς χάρισαν κάτι ανεξίτηλο: την εμπειρία της ελευθερίας και της ανακάλυψης. Σύμφωνα με τη Ψυχολογία, οι κοινές οικογενειακές εμπειρίες ενισχύουν τη συνοχή και μειώνουν το άγχος. Και ως ενήλικες όμως, το καλοκαίρι μάς προσφέρει την πολυτέλεια να «μην κάνουμε τίποτα» χωρίς ενοχές, να επανασυνδεθούμε με τον εαυτό μας, τη φύση, τους άλλους. Δεν είναι τεμπελιά. Είναι επαναφόρτιση. Είναι πολιτισμικό κεκτημένο. Ίσως η πιο γλυκιά επινόηση της νεωτερικότητας. Απαραίτητη. Αναντικατάστατη. Καλοκαίρι.
Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 50χ70 σε χαρτόνι και τα υλικά είναι ακρυλικό .

Η καλλιτεχνική δήλωση της έκθεσης. "Το καλοκαίρι έρχεται σαν ανάσα στη ζωή μας, φέρνοντας φως, ξεκούραση και στιγμές ελευθερίας. Είναι η εποχή που ο χρόνος κυλά πιο αργά, οι σκέψεις γίνονται πιο καθαρές και η ψυχή αναζητά ομορφιά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η τέχνη αποκτά ιδιαίτερη σημασία: ένα ποίημα διαβασμένο στην παραλία, μια μελωδία στο ηλιοβασίλεμα, ένα σκίτσο στην άμμο. Το καλοκαίρι μας υπενθυμίζει την αξία του απλού, του αυθόρμητου και του αληθινού. Είναι μια εποχή που γεμίζει τις αισθήσεις και ανοίγει χώρο για την τέχνη να αγγίξει απαλά την καρδιά."

Ζωγραφίζοντας για τα παιδιά που τραγουδάνε

Με ιδιαίτερη χαρά δημιούργησα μια εικαστική παρέμβαση με τους κορυφαίους συνθέτες μας Μ. Θεοδωράκη και Μ. Χατζηδάκη σε ακρυλικό σε καμβά στον χώρο του Ζαννείου Ιδρύματος. 

Στο αμφιθέατρο του ιδρύματος, η παιδική χορωδία της Έλενας Ζαννή, έδωσε μια εξαιρετική μουσική βραδιά, αφιερωμένη στους δύο μεγάλους συνθέτες μας.

Μια ζωγραφιά για την ονοματοδοσία του Γυμνασίου Αμπελακίων στην Σαλαμίνα

 Με την ευκαιρία της τελετής ονοματοδοσίας του Γυμνασίου Αμπελακίων στη Σαλαμίνα, σε Θεμιστοκλής, ζωγράφισα και προσέφερα στον Διευθυντή του μία σύγχρονη εικαστική απεικόνιση του μεγάλου Στρατηγού Θεμιστοκλή του ήρωα της ναυμαχίας της Σαλαμίνας.

Το έργο είναι 50χ70 (ακρυλικό σε καρτολίνα).

Ομαδική έκθεση Unesco: Ορατό και Αόρατο

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετείχα στην διεθνή ομαδική έκθεση "Ορατό και Αόρατο" στο Ίδρυμα Εικαστικών Σεχνών  Σσιχριτζή στην Κηφισιά, που διοργάνωσε  ο Όμιλος για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος ανοίγοντας τον εικαστικό του κύκλο για το έτος 2025,

 Η έκθεση πραγματοποιήθηκε από τις 31 Μάιου έως και τις 14 Ιουνίου 2025  με τη συμμετοχή    43 εικαστικών από την Ελλάδα και το εξωτερικό με 61 έργα μικρών, μεσαίων και μεγάλων διαστάσεων.

Στο σημείωμα της, στον εικαστικό κατάλογο της έκθεσης, η  Νίνα Διακοβασίλη, Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος, σημειώνει:" τα  έργα της έκθεσης  συνθέτουν έναν ενδιαφέροντα κόσμο και προκαλούν μια δημιουργική «συνομιλία» ανάμεσα στις διαφορετικές τεχνοτροπίες και θεματολογίες των καλλιτεχνών, με κοινή αφετηρία την ανάγκη τους να εκφράσουν και να επικοινωνήσουν στον θεατή και επισκέπτη τον Ορατό και υπαρκτό κόσμο μας με τη δική τους οπτική σε αυτά που βλέπουν τα μάτια, μα και το Αόρατο, δηλαδή όλα εκείνα τα θαυμαστά που «βλέπει» μονάχα η ψυχή μας."

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 50χ35 σε χαρτόνι και τα υλικά είναι ακρυλικό και μελάνι. 

Περιπλανώμενοι στο Ορατό

                                                                 Αόρατες μορφές στο επέκεινα

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ η σιωπή της φύσης

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετέχω στην ομαδική έκθεση "ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ 4 Η σιωπή της Φύσης" στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα) και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση πραγματοποιήθηκε από τις 5 ως τις14 Ιουνίου 2025.

Η έκθεση διερευνά τη μεταμόρφωση της σχέσης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον μέσα από το πρίσμα της απώλειας, της ανθεκτικότητας και της ελπίδας, αναδεικνύοντας τον ρόλο της τέχνης ως φορέα μνήμης και αφύπνισης σε μια εποχή οικολογικής κρίσης.

Στο επιμελητικό κείμενο, ο Πάρης Καπράλος σημειώνει :

Τι σημαίνει να μεγαλώνεις στην Ελλάδα δίπλα σε βουνά, ελιές και θάλασσα; Για έναν έφηβο της δεκαετίας του 1990, σήμαινε ανεξαρτησία, παιχνίδι, άγγιγμα της φύσης χωρίς φόβο. Για ένα παιδί σήμερα, όμως, η απάντηση είναι διαφορετική: σημαίνει καύσωνες που επιβάλλουν περιορισμούς, δάση

που έγιναν στάχτη, παραλίες γεμάτες πλαστικά, μέδουσες και επικίνδυνα είδη θαλάσσιας ζωής που μετανάστευσαν στη Μεσόγειο εξαιτίας της βίαιης κλιματικής αλλαγής. Η έννοια της «ανθεκτικότητας» δεν αποτελεί πια θεωρία αλλά καθημερινή συνθήκη. Η αθωότητα που γνωρίσαμε δεν είναι πλέον αυτονόητη. Τα παιδιά που μεγαλώνουν στην Ελλάδα του 2025 διαμορφώνουν τις εμπειρίες τους σε ένα περιβάλλον που δεν θεωρείται πια δεδομένο, αλλά εύθραυστο και ασταθές. Το κλίμα δεν είναι μόνο θέμα δελτίου καιρού· συχνά είναι ζήτημα επιβίωσης. Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο, αλλά ένας καθρέφτης των αλλαγών που υφίσταται ο κόσμος και μαζί του η παιδική ηλικία. Αν αυτή η μέρα έχει αξία, είναι γιατί μας καλεί να αναλογιστούμε τι μέλλον προσφέρουμε στα παιδιά — όχι με ενοχές, αλλά με ευθύνη. Να προστατεύσουμε ό,τι απέμεινε και να ξαναχτίσουμε ό,τι χάθηκε. Γιατί η φύση δεν είναι πια αυτονόητη· και αν θέλουμε να υπάρχει και αύριο, πρέπει να δράσουμε σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος του εικαστικού καλλιτέχνη δεν είναι να αποτυπώσει απλώς την πραγματικότητα, αλλά να εκφράσει τη σιωπή της, να αφυπνίσει τη συλλογική συνείδηση και να ανοίξει διαλόγους εκεί όπου κυριαρχεί η σιωπή ή η απώλεια. Η τέχνη σήμερα καλείται να λειτουργήσει ως πράξη μνήμης, ευθύνης και φαντασίας.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 50χ70 σε χαρτόνι και τα υλικά είναι ακρυλικό και μελάνι.

 Το δυστοπικό μας αύριο

                                                                                Η μάχη για την κανονικότητα

 

Ομαδική έκθεση “Αόρατες Ελπίδες”

 

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετείχα στην ομαδική έκθεση “Αόρατες Ελπίδες” στο χώρο τέχνης Alma Mater (Εμμανουήλ Μπενάκη 62, Εξάρχεια και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση πραγματοποιήθηκε από τις 23 Μάϊου ως τις 1 Ιουνίου 2025.

Ο Επιμελητής Τέχνης Πάρης Καπράλος σε συνεργασία με το Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης και εικαστικούς καλλιτέχνες, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα για τα Εξαφανισμένα Παιδιά (25η Μαΐου) παρουσιάζει την έκθεση που διερευνά το φαινόμενο της εξαφάνισης παιδιών στην Ευρώπη, φωτίζοντας τις πολλαπλές αιτίες και τις τραγικές συνέπειες που το συνοδεύουν, αναδεικνύοντας τη σκληρή πραγματικότητα των αόρατων ανηλίκων και καλώντας σε συλλογική ευαισθητοποίηση και δράση για την προστασία της παιδικής ζωής και αξιοπρέπειας.

Σημειώνεται στο επιμελητικό κείμενο: “Λέγεται πως τα παιδιά είναι η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο. Είναι εκείνα που θα διαμορφώσουν το αύριο, με τις αξίες, τις επιλογές και τις πράξεις τους. Η 25η Μαΐου είναι αφιερωμένη στα παιδιά που εξαφανίζονται και σε εκείνα που παραμένουν αόρατα για την κοινωνία. Η Παγκόσμια Ημέρα των Εξαφανισμένων Παιδιών δεν είναι απλώς μια υπενθύμιση, αλλά μια έκκληση για δράση. Τα παιδιά εξαφανίζονται για πολλούς λόγους. Οικογενειακές διαφορές, φυγή από ενδοοικογενειακή βία, διαδικτυακή παραπλάνηση, εγκληματικά κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων – οι κίνδυνοι είναι παντού. Οι απαγωγές από αγνώστους είναι λιγότερες αλλά εξαιρετικά ανησυχητικές, καθώς συνδέονται με εκμετάλλευση και βία, ενώ ψυχικές διαταραχές ή νευροαναπτυξιακά προβλήματα κάνουν κάποιους ανηλίκους πιο ευάλωτους. Συγκλονιστική είναι η κατάσταση των ασυνόδευτων ανηλίκων που φτάνουν στην Ευρώπη χωρίς χαρτιά, προσπαθώντας να γλιτώσουν από πολέμους και ακραία φτώχεια. Χιλιάδες εξαφανίζονται κάθε χρόνο, με πολλά να πέφτουν θύματα διακινητών. Η Europol έχει επιβεβαιώσει περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, καταναγκαστικής εργασίας και εμπορίας οργάνων. Χωρίς νομική προστασία, παραμένουν αόρατα στα σύνορα, στις δομές φιλοξενίας, ακόμα και στους δρόμους των μεγάλων πόλεων. Η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας είναι ζωτικής σημασίας. Κάθε χαμένο παιδί είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους: είναι μια ελπίδα λιγότερη για το μέλλον του κόσμου”.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 35χ50 σε χαρτόνι και τα υλικά είναι ακρυλικό.

Απώλεια

Απουσία

Ομαδική εικαστική έκθεση "Άνοιξη"

 Με δύο  εικαστικά μου έργα συμμετείχα στην ομαδική έκθεση  “Χρώμα σε νερό 11 | Άνοιξη” στο χώρο τέχνης Chili Art Gallery (Δημοφώντος 13-15, Θησείο, Αθήνα) και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση διήρκησε τις 8 Μάιου  μέχρι και τις 17 Μάιου. 

Η έκθεση,  διερευνά τη σχέση του ανθρώπου με το τοπίο μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, είναι η 11η διοργάνωση της σειράς εκθέσεων “Χρώμα σε νερό” που έχουν ως στόχο την ανάδειξη της σύγχρονης υδατογραφίας στην Ελλάδα.

Στο επιμελητικό κείμενο, ο Πάρης Καπράλος σημειώνει : “Η ακουαρέλα, ή αλλιώς υδατογραφία, γνώρισε την απόλυτη άνθισή της τον 19ο αιώνα, τότε που οι καλλιτέχνες ανακάλυπταν ξανά τη μαγεία του φυσικού τοπίου. Με την άφιξη του Ρομαντισμού, η τέχνη δεν περιοριζόταν σε ακαδημαϊκές απεικονίσεις· η φύση έγινε πρωταγωνίστρια! Οι ζωγράφοι, εμπνευσμένοι από την αλλαγή των εποχών, απαθανάτιζαν τοπία που έσφυζαν από φως και χρώμα. Η άνοιξη, με τις ροζ ανθισμένες κερασιές, τα πράσινα λιβάδια και τα κρυστάλλινα ρυάκια, ήταν ένα αγαπημένο θέμα. Τα ημιδιαφανή χρώματα της ακουαρέλας έδιναν ζωή σε αυτές τις εικόνες, μεταφέροντας την αίσθηση της φρεσκάδας και της αναγέννησης. Καλλιτέχνες όπως ο Τέρνερ και ο Κόνσταμπλ αποτύπωσαν μοναδικά την ατμόσφαιρα της εποχής. Ακόμα και σήμερα, η ακουαρέλα παραμένει συνώνυμη με την άνοιξη. Είναι η τέλεια τεχνική για να αποδώσει κανείς την αέρινη, εφήμερη ομορφιά της φύσης, θυμίζοντάς μας ότι κάθε στιγμή είναι ένα μικρό έργο τέχνης!“.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 35χ50 σε χαρτί και τα υλικά είναι μελάνι, νερό, κρασί, καφές.

  

                                                                           Αναγέννηση

                                                                              Μετακένωση

Η καλλιτεχνική δήλωση της συμμετοχής μου στην έκθεση:

 Η άνοιξη των χρωμάτων και της ελπίδας. Ανθοσχήματα και χρωματιστά τραγούδια. Μια αέναη αναγέννηση με τις γραμμές να ανακατεύονται με προορισμό αποκλειστικά την μυρωδιά και τις οπτασίες των χρωμάτων.  Η άνοιξη  απολαμβάνεται δεν την ζεις, δεν πρέπει να τη ζεις απλά. Η άνοιξη ξεφεύγει από το να είναι απλά μια εποχή. Είναι αφετηρία για να αναγεννηθείς μετά την συγκλονιστική νίκη εναντίον του χειμερινού δυνάστη. Η άνοιξη της ζωής μας, απλά....

2η ατομική έκθεση PIROMANIA

H δεύτερη προσωπική μου εικαστική έκθεση για την εγκληματική χρήση της φωτιάς στον μυθολογικό και ιστορικό χρόνο. Με ζωγραφική, istallations, videoart, διατρέχεται ο χρόνος από τον μυθολογικό Ήφαιστο και Προμηθέα, περνά στην ιερή Αποκάλυψη και την Ιερή Εξέταση, καταλήγοντας σε εγκληματικές μορφές - εμπρηστές. H έκθεση πραγματοποιήθηκε στον χώρο τέχνης Αγκάθι-Καρτάλος, στην Αθήνα, από τις 8 έως τις 18 Μαρτίου 2025 

Την επιμέλεια των κειμένων της έκθεσης-τεκμηρίωση είχε η Μαρίζα Φουντοπούλου, Καθηγήτρια Φιλοσοφικής ΕΚΠΑ,Video art Παναγιώτης Κοτρίδης. Την υποστήριξη της έκθεσης είχε ο Νίκος Διαμαντής- ΑΛΕΞΙΠΥΡΟ Πυρασφάλεια-Πολιτική Προστασία

Η επιμελήτρια της έκθεσης, μεταξύ των άλλων σημειώνει: "Αυτή η εγκληματική χρήση της φωτιάς, η PIROMANIA ανθρώπων που έψαξαν με λάθος τρόπο να φωτίσουν τα σκοτάδια των ψυχών τους, και καταγράφηκαν ως εμπρηστές, αποτελεί την πηγή έμπνευσης της ατομικής εικαστικής έκθεσης του Γιάννη Σταμούλη, που αποφασίζει να δώσει τον λόγο στην Τέχνη για να αποτυπώσει εκείνη, για λογαριασμό του, όσα καταγράφουν για την καταστροφική, εγκληματική χρήση της φωτιάς τα αρχαία κείμενα, οι μύθοι, οι προφορικές παραδόσεις, η Ιστορία, η Θρησκεία, η Ψυχολογία, οι τραυματικές κοινωνικές εμπειρίες, οι ανθρώπινες μαρτυρίες και, κυρίως, όσα ο ίδιος, μετά από τρεις δεκαετίες μάχης με τη φωτιά διερχόμενος όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας του Πυροσβεστικού Σώματος μέχρι και τη θέση του Αντιστρατήγου/Υπαρχηγού, είδε, ένιωσε, βίωσε, διαχειρίστηκε, επίλυσε, κατανόησε, πέτυχε, διέσωσε, κρατά και θα κρατά για πάντα μέσα του… Η έκθεση με τίτλο PIROMANIA περιλαμβάνει πολυθεματικό σύνολο έργων μεικτών τεχνικών. Αποτελείται από 40 πίνακες ζωγραφικής, οι οποίοι απεικονίζουν με τη χρήση ακρυλικών και με εκείνη την ιδιαίτερη και αναγνωρίσιμη διαχείριση των χρωμάτων εκ μέρους του καλλιτέχνη, μορφές, μυθολογικές και ιστορικές, οι οποίες εμπλέκονται στην εγκληματική χρήση της φωτιάς, 4 installations, οι οποίες δραματοποιούν, με πρωτότυπη σύλληψη του καλλιτέχνη, εγκληματικές δράσεις φωτιάς και σωστικές αντιδράσεις, με τη χρήση υφάσματος, ξύλου, γυαλιού, πλαστικού, μετάλλου, διαφανειών και 1 video art σχετικού περιεχομένου."

Στην εικαστική δήλωσή μου για την έκθεση σημειώνω:

"Μορφές που χρησιμοποίησαν την καταστροφική φύση της φωτιάς.

Η ανεξέλεγκτη μανία των φλογών που χορεύουν ανεξέλεγκτα πάνω από τις στάχτες, φώτισαν τα εγκληματικά πρόσωπα τους.

Από τον Ηρόστρατο που θέλησε μέσω του εμπρησμού να διατηρήσει το όνομά του στην ιστορία, μέχρι τους «ανώνυμους» εμπρηστές της διπλανής πόρτας, που καίνε από εγκληματική αμέλεια ή πρόθεση τον εθνικό δασικό πλούτο κάθε καλοκαίρι.

Και στον αντίποδα οι Πυρομαχητές -Πυροσβέστες που βάζουν πολλές φορές το κορμί τους ασπίδα στις καταστρεπτικές φλόγες."

Ομαδική Έκθεση “Mater Mundi"

Με δύο εικαστικά μου έργα συμμετείχα στην ομαδική έκθεση “Mater Mundi” στο χώρο τέχνης Alma Mater (Εμμανουήλ Μπενάκη 62, Εξάρχεια και παράλληλα διαδικτυακά, σε συνεργασία με την ARTgrID (https://artgrid.gr).Η έκθεση πραγματοποιήθηκε από τις 27 Φεβρουαρίου  ως τις 9 Μαρτίου  2025.

Η έκθεση  διερευνά τη διαχρονική της παρουσία της γυναικείας συμβολής, της ισότητας και της συλλογικής ευθύνης για τη πρόοδο και ολοκλήρωση του Πολιτισμού.

Όπως σημειώνει ο  επιμελητής Τέχνης Πάρης Καπράλος η φράση “Mater Mundi” (Μητέρα του Κόσμου) έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορα πλαίσια στην ιστορία, με ιδιαίτερη έμφαση στον θρησκευτικό, φιλοσοφικό και καλλιτεχνικό λόγο. Στον μυστικισμό, ο Γάλλος λόγιος Guillaume Postel (1510–1581) χρησιμοποίησε τη φράση για να περιγράψει μια θεϊκή, μυστικιστική φιγούρα που συνδέεται με την ιδέα της Νέας Εύας. Στη θρησκευτική εικονογραφία, η Παναγία παρουσιάζεται ως “Mater Mundi”, δηλώνοντας τον ρόλο της ως Μητέρας όλων των ανθρώπων. Ο Οβίδιος και άλλοι ρωμαίοι ποιητές δεν χρησιμοποιούν τη φράση άμεσα, αλλά η έννοια απηχείται έμμεσα στα έργα τους που αναφέρονται σε κοσμικές και θεϊκές μητέρες. Στον συμβολισμό της Αναγέννησης και του Μεσαίωνα, η Mater Mundi χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ενσάρκωση της φροντίδας, της ζωής και της αγάπης. Ωστόσο, στη σύγχρονη εποχή, η φράση “Mater Mundi” επανανοηματοδοτείται ως υπενθύμιση της πολύπλευρης ανθρώπινης υπόστασης της γυναίκας. Η γυναίκα-μητέρα, παράλληλα με τον ρόλο της το Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης και εικαστικούς καλλιτέχνες, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα για τα Εξαφανισμένα Παιδιά (25η Μαΐου) παρουσιάζει την έκθεση που διερευνά το φαινόμενο της εξαφάνισης παιδιών στην Ευρώπη, φωτίζοντας τις πολλαπλές αιτίες και τις τραγικές συνέπειες που το συνοδεύουν, αναδεικνύοντας τη σκληρή πραγματικότητα των αόρατων ανηλίκων και καλώντας σε συλλογική ευαισθητοποίηση και δράση για την προστασία της παιδικής ζωής και αξιοπρέπειας.

Τα δύο εικαστικά έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση είναι διαστάσεων 35χ50 σε χαρτί και τα υλικά είναι ακρυλικό και απόσταγμα καφέ.

Mater Aeterna

    Feminae Symbolum

H καλλιτεχνική δήλωση  μου για την έκθεση