Με δύο εικαστικά μου έργα, συμμετέχω στην ομαδική έκθεση “Φθινόπωρο: χρώματα της γης" στο χώρο Chili Art Gallery.
Στο επιμελητικό σημείωμα, ο κ. Καπράλος γράφει: “...Τα χρώματα της γης και του φθινοπώρου στην υδατογραφία αποτελούν διαχρονική πηγή έμπνευσης για τους ζωγράφους, καθώς συνδυάζουν την αίσθηση της μεταβολής με την υλική υφή της φύσης. Ιστορικά, καλλιτέχνες όπως ο William Turner και ο John Constable ανέδειξαν την αυτονομία της τεχνικής, οι αποχρώσεις της γης —Yellow Ochre, Raw Sienna, Burnt Umber— αποτέλεσαν θεμέλιο για την απόδοση της εποχικής ατμόσφαιρας. Στην παλέτα του φθινοπώρου, οι ζεστοί καστανοκίτρινοι τόνοι και τα βαθιά κόκκινα (Venetian Red, Burnt Sienna) συνδιαλέγονται με τους ψυχρούς γκριζομπλέ ουρανούς (Payne’s Grey, Indigo) και τις απαλά μωβ σκιές (Cobalt Violet, Ultramarine Violet), δημιουργώντας μια χρωματική ένταση που δεν επαναλαμβάνεται σε καμία άλλη εποχή του χρόνου. Ιστορικά, η φθινοπωρινή παλέτα συνδέθηκε με την αγροτική θεματολογία και τη ρομαντική απεικόνιση της φύσης.
 |
| Ιωάννης Σταμούλης, Στα ανοικτά του χρώματος, ακουαρέλα, καφές, μελάνι, μαρκαδόροι, 50Χ70 εκατοστά, 2025 |
Στην κινεζική και ιαπωνική υδατογραφία, οι ζεστές και γήινες αποχρώσεις ισορροπούσαν με τον αρνητικό χώρο, υποδηλώνοντας όχι μόνο την ύλη αλλά και το πέρασμα του χρόνου. Στη δυτική παράδοση, ιδίως μετά τον Ιμπρεσιονισμό, η υδατογραφία τόλμησε περισσότερες καθαρές και κορεσμένες χρωματικές επιλογές, χωρίς όμως να εγκαταλείψει την κλασική αρμονία των γήινων τόνων. Σήμερα, οι ίδιες αυτές αποχρώσεις εξακολουθούν να γοητεύουν τους σύγχρονους ζωγράφους υδατογραφίας, ανεξαρτήτως σχολής ή ύφους. Η ατμοσφαιρικότητα του φθινοπώρου, με τις μεταβαλλόμενες φωτεινότητες και την πλούσια παλέτα των φύλλων, προσφέρει ανεξάντλητες δυνατότητες για πειραματισμό τόσο σε ρεαλιστικές όσο και σε αφαιρετικές προσεγγίσεις. Πολλοί καλλιτέχνες ενσωματώνουν τις γήινες αυτές χρωστικές σε σύγχρονα έργα μικτής τεχνικής, ενώ άλλοι τις χρησιμοποιούν με μινιμαλιστική οικονομία, αποδεικνύοντας ότι το φθινόπωρο παραμένει ένα θέμα με βαθιά συναισθηματική και εικαστική δύναμη ακόμη και στην εποχή της ψηφιακής εικόνας”.
 |
| Ιωάννης Σταμούλης, Τα φύλλα που φύγαν, ακουαρέλα, καφές, μελάνι, μαρκαδόροι, 50Χ70 εκατοστά, 2025 |
Και τα δύο έργα μου είναι με ακουαρέλα, καφέ, μελάνι, μαρκαδόρους σε καρτολίνα.